Fizjoterapia po zabiegach chirurgicznych w obrębie stawu kolanowego

Fizjoterapia Poznań jest istotnym elementem leczenia zachowawczego oraz pooperacyjnego. Usprawnianie pacjentów leczonych z powodu zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego opiera się na dokładnej znajomości obrazu klinicznego i radiologicznego. Pozwala to na ocenę dynamiki zmian stanu klinicznego, a także umożliwia dostosowanie, w zależności od potrzeb, programu postępowania usprawniającego. Program ten powinien być dobierany indywidualnie dla każdego pacjenta, a podstawowe znaczenie ma indywidualizacja w zależności od typu operacji, sposobu i czasu unieruchomienia, wieku pacjenta, jego aktywności ruchowej oraz progresji sprawności kończyny.

Twoje ciało potrzebuje odprężenia? Skorzystaj z zabiegów w ramach usług masaż Poznań i pozbądź się wszelkich dolegliwości! Specjalista Szymon Budnik, oferuje masaż sportowy, masaż relaksacyjny, masaż tkanek głębokich i wiele wiele innych. W przypadku różnego rodzaju kontuzji, przeciążeń lub nadwyrężeń, zachęcamy do skorzystania z zabiegów w ramach usług fizjoterapia Poznań.

Fizjoterapia – usprawnienie po zabiegu

    Powszechnie uznaje się dwie główne zasady usprawniania po zabiegu:
– jak najkrótsze unieruchomienie kończyny wraz ze wczesnym podjęciem ruchów;
– niedopuszczenie do bólowego przeciążenia operowanych struktur.
    Unieruchomienie kończyny po zabiegu jest zagadnieniem kontrowersyjnym. Do niedawna rutynowym postępowaniem było stosowanie unieruchomienia przez 6–8 tygodni. Obecnie coraz więcej ośrodków stosuje jednak już od następnego dnia po zabiegu, a niektórzy bezpośrednio po operacji, szyny wymuszające bierny ruch kolana. Zalecane jest stosowanie technik, które poprawią stan operowanego stawu.

W jaki sposób fizjoterapia usprawnia?

Usprawnianie polega na:
1.    przed operacją przygotowanie mięśniowe i powięziowe polegające na poprawie elastyczności mięśniowo-powięziowej (stosowanie poizometrycznej relaksacji mięśni, likwidacja punktów spustowych w mięśniach, relaksacja powięzi, techniki mobilizacji stawowej poprawiające ślizg stawowy (techniki osteopatyczne, techniki B. Mulligana – mobilizacje w ruchu)),
2.    podczas unieruchomienia stawu praca pośrednia na rzecz mięśni obsługujących dany staw (stosowanie poizometrycznej relaksacji mięśni, likwidacja punktów spustowych w mięśniach, relaksacja powięzi, wykorzystywanie synergii mięśniowych dla mobilizacji i uruchomienia „pompy mięśniowej”).
3.    po zdjęciu unieruchomienia jak najszybsza mobilizacja stawowa i mięśniowa bez prowokacji jakiegokolwiek bólu.
– reedukacja pacjenta w zakresie właściwego, funkcjonalnego obciążania kończyny zależnego od czasu po operacji i możliwości pacjenta,
– zastosowanie technik poprawiających zakres bezbólowego ruchu w stawie: poizometryczna relaksacja mięśni, techniki likwidacji punktów spustowych, relaksacja powięzi, kinesiotaping, techniki mobilizacji stawowej poprawiające ślizg stawowy – techniki osteopatyczne, techniki B. Mulligana)
– zastosowanie technik poprawiających funkcjonalną stabilizację mięśniową: techniki PNF, trening „krótkiej stopy” wg Jandy.