Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa stawów obwodowych i kręgosłupa

Choroba zwyrodnieniowa kości i stawów (osteoarthrosis deformans} jest przewlekłym procesem zniekształcającym pojawiającym się wskutek nieprawidłowych warunków statycznych i nadmiernego obciążania.

Twoje ciało potrzebuje odprężenia? Skorzystaj z zabiegów w ramach usług masaż Poznań i pozbądź się wszelkich dolegliwości! Specjalista Szymon Budnik, oferuje masaż sportowy, masaż relaksacyjny, masaż tkanek głębokich i wiele wiele innych. W przypadku różnego rodzaju kontuzji, przeciążeń lub nadwyrężeń, zachęcamy do skorzystania z zabiegów w ramach usług fizjoterapia Poznań.

Choroba zwyrodnieniowa – rodzaje

Odróżnia się zmiany zwyrodnieniowe:

I. Pierwotne (idiopatyczne), których przyczyna nie została wykryta. Zmiany występują najczęściej po 50 r.ż., zwykle w wielu kościach, symetrycznie, jednak z przewagą jednej strony. Umiejscawiają się najczęściej w kręgosłupie, stawach rąk, kolanach i biodrach. Jako przyczynę pierwotnej choroby zwyrodnieniowej podaje się zużycie tkanek, właściwe starszemu wiekowi i wyrażone zwłaszcza w najbardziej obciążanych stawach. Tłumaczenie to jest jednak niewystarcza­jące, ponieważ zdarzają się nie wyjaśnione zmiany zwyrodnieniowe u ludzi młodych oraz w stawach mniej obciążanych, np. międzypaliczkowych dalszych rąk.

II. Wtórne są spowodowane znanymi, bardzo różnymi uszkodzeniami. Zaczynają się nawet u młodzieży, i dotyczą przede wszystkim okolicy z uszko­dzoną chrząstką lub kością, np. dysplastycznego (nieprawidłowo wykształconego) stawu biodrowego. Wtórne zmiany zwyrodnieniowe mogą być również mnogie i symetryczne. W ogromnej większości przypadków są to czynniki powodujące nieprawi­dłowe obciążenie stawów. Ponadto znaczne zmiany zwyrodnieniowe u sportowców i ciężko pracujących fizycznie mogą być przykładem wpływu mikrourazów i przeciążeń na pełnowartościową, początkowo zupełnie zdrową chrząstkę i kość. Jednak kluczową rolę przeciążającą odgrywa tutaj przewlekły stres. Długotrwałe działanie czynników stresogennych powoduje w ciele zwiększenie napięcia mięśniowego, co z kolei biomechanicznie obciąża stawy i tkanki okołostawowe.

Duże zmiany zwyrodnieniowe może wywołać nieznaczne nawet zniekształ­cenie lub niedopasowanie (inkongruencja) powierzchni stawowych w stanach pourazowych, pozapalnych, w wadach wrodzonych, zaburzeniach rozwojo­wych, po przebytych martwicach jałowych, złuszczeniu głowy kości biodro­wej, martwicach nasad w chorobie kesonowej i in. W zapaleniach dołączają się narastające z latami zmiany zwyrodnieniowe, np. w reumatoidalnym za­paleniu stawów.

W przypadkach klinicznie bezobjawowych mówimy zwykle o „zmianach zwyrodnieniowych”, w razie bólu i upośledzenia funkcji – „o chorobie zwy­rodnieniowej”.

Zmiany zwyrodnieniowe Kręgosłupa

Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa (spondylosis, spondyloarthrosis) są bar­dzo częste. Stwierdza się je radiologicznie co najmniej u połowy populacji po 55 r.ż. i praktycznie biorąc u wszystkich osób począwszy od 65 r.ż.” (Bruhl). Nie ma wyraźnej zależności pomiędzy stopniem zniekształceń widocznych na zdjęciach RTG, a objawami klinicznymi np. w postaci bólu.

Zmiany zwyrodnieniowe w starszych grupach wieku są zwykle wielomiejscowe, występują w okolicach najbardziej obciążanych (istotną rolę odgrywa tutaj stres): w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, dolnych częściach odcinków szyjnego i piersiowego.

Zmiany zwyrodnieniowe biodra

Zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych (coxarthrosis) mają duże zna­czenie, ponieważ często są przyczyną dolegliwości. Występowanie zmian zwyrodnieniowych biodra jest związane z europej­skim typem cywilizacji. Choroba zwyrodnieniowa bioder prawie nie zdarza się w Indiach, Meksyku, Ameryce Południowej i u większości ras kolorowych. Przyczyny zmian zwyrodnieniowych biodra są bardzo liczne i rozmaite. Również niemały odsetek, około 40% ­przypada na zmiany idiopatyczne.

Najczęstszą przyczyną ciężkich i wczesnych zmian zwyrodnieniowych są dysplazje bioder we wrodzonym zwichnięciu biodra i w układowych zabu­rzeniach kostnienia, stany po martwicy jałowej, złuszczeniu głowy, zapale­niach i urazach. Najmniejsze nawet niedopasowanie elementów tworzących staw i przeciążenie przyczyniają się niewątpliwie do powstawania koksartrozy.

Celem terapii jest zmniejszenie bólu, który towarzyszy zamianom zwyrodnieniowym. Jednak bardzo istotnym jest fakt, że samo zwyrodnienie nie prowokuje bólu, a wywołują go będące w napięciu i podrażnieniu tkanki miękkie otaczające staw biodrowy. Do technik przywracających prawidłową funkcję stawu należą:

– terapia punktów spustowych mięśni stawu biodrowego,

– techniki energizacji mięśni: poizometryczna relaksacja mięśni, stretching, techniki powięziowe

– mobilizacje czynne w ruchu wg B. Mulligana oraz inne techniki mobilizacyjne

– w autoterapii – mobilizacje bierne własne.

W szczególnie zaawansowanych stanach zwyrodnieniowych połączonych z bardzo dużą bolesnością koniczne jest leczenie operacyjne, a powyższą propozycję terapii należy traktować jako przygotowanie do zabiegu operacyjnego. Pozwoli to skrócić czas rehabilitacji i rekonwalescencji.